پناه میرزا در کارخانه متروک

نقاشی خیابانی یکی از جذاب‌ترین دیدنی‌ها برای اهالی سفر است و شهرها و کوچه‌های بسیاری در دنیا به نقاشی‌ها و گرافیتی‌ها یا حتی به تک نقش یک هنرمند خاص معروف هستند.

شهر تهران گرافیتی‌کار ناشناس و کاربلد زیاد دارد و هرکدام‌شان در دوره‌ای حسابی سروصدا به پا کردند و بعدتر انگار میان شلوغی شهر گم شدند. میرزا حمید اما با همه آن‌ها متفاوت است، او مدت‌هاست که آرام‌آرام به کارش ادامه داده و از مضامین پر سروصدا در کارهایش استفاده نکرده است. از سوی دیگر خیلی هم نباید او را گرافیتی‌کار دانست؛ میرزا حمید بیشتر نقاش خیابان‌های تهران است. 

طی‌ سال‌های گذشته گه‌گداری در گوشه و کنار شهر تهران یک شکل اخرایی رنگ سر و کله‌اش پیدا می‌شد. نقش‌هایی که دست‌خط و رنگ ثابتی دارند؛ دست خط و رنگی که امضا نامحسوس نقاشش میرزا حمید است و حالا بخشی از اهالی شهر تهران با آن آشنایی دارند. یکی از ویژگی‌های آثار میرزا حمید در خیابان‌ها تهران، تطابق نقش‌ها با محل اجرای آن است. دیوارها برای میرزا حمید فقط یک بوم برای نقاشی نیست و او کل دیوار و جزییات اطرافش را برای طرح‌هایش قاب می‌بندد؛ به همین دلیل است که کارهایش را بیشتر در پستوهای شهر، روی درها و زیر قاب پنجره‌های متفاوت می‌بینیم.

نمونه برجسته استفاده میرزا حمید از کانسپت دیوارها برای قاب بستن نقاشی‌هایش را باید آثار او در بخش تخریبی محله تاریخی عودلاجان دانست. بخشی از محله عودلاجان در ابتدای دهه هشتاد طی یک طرح عجیب توسط شهردار وقت و رئیس پلیس وقت به دست لودرها سپرده شد تا به بهانه پاکسازی منقل‌خانه‌ها، بخشی از تاریخ تهران را تخریب کنند. بهانه پاکسازی عودلاجان از منقل‌خانه‌ها آن‌قدر بی‌ربط بود که هنوز که هنوز است بقایای طرح تخریبی آن سال، پناه شبانه معتادان و کارتن‌خواب‌ها است.

این بخش از محله عودلاجان چند سال پیش مورد توجه میرزا حمید قرار گرفته بود تا آن را تبدیل به نمایشگاهی عمومی از آثار خود کند؛ نمایشگاهی که البته بعد مدتی باز هم گرفتار شهرداری تهران شد تا رنگ سرخ نقش شده بر تتمه خرابه‌های تاریخی عودلاجان پاک شود. 

میرزا حمید که حالا نقاش شناخته شده تهران است، این‌بار سراغ یک کارخانه متروکه یخچال‌سازی به اسم فروزان در غرب تهران رفته است. کارخانه‌ای که سال‌ها است یخچالی نمی‌سازد و بنای متروکه باقی مانده‌اش این روزها زیر آفتاب تند تهران هم گرم است و هم سرخ.

تصاویری که در ادامه می‌بینید، بخشی از نمایشگاه «پناهگاه میرزا» در کارخانه متروک یخچال‌سازی فروزان است:

_{ورودی پناهگاه میرزا}

_{آثار پناهگاه در ۴ بخش از کارخانه و فضای بیرون اجرا شدند. عکس: گالری دستان}

_{بازی نور و نقش‌های سرخ روی پنجره‌های کارخانه متروکه}

_{بازی میرزا با نقوش سابق کارخانه}

_{نقوش بر باقی‌مانده‌های کارخانه}

_{قاب بستن نقوش با استفاده از جزییات کارخانه متروک}

_{بازی با جزییات دیوار}

_{بخشی از فضای بین دو ساختمان در کارخانه یخچال‌سازی فروزان}

_{قاب بستن نقاشی با جزییات باقی‌مانده بر دیوارهای کارخانه متروکه}

_{جداره بیرونی بنای کارخانه متروک یخچال‌سازی فروزان}

_{بازی نقوش و پلکان کارخانه}

_{نقوش میرزا بر رنگ‌های پوسته شده کارخانه متروک}

عکس‌ها: احسان رستمی‌پور/ کجارو

_{منبع عکس دوم: گالری دستان}